LE SOIR – DISQUE DU JOUR

Quatre sonates de Haydn et un andante à variations, suivies sur un deuxième CD par leurs sœurs mozartiennes, les sonates et la fantaisie en ut mineur jouées avec entrain, vivacité et empressement dans un clavier qui file à toute allure, fait rebondir les notes comme des balles de ping pong mais qui reste sérieux dans l’élocution, aristocrate dans le style : aucun « abandon » et une technique sans peur et sans reproche… Dominique Cornil polit toutes les faces de ces sonates et nous les livre dans leur éclat adamantin. Haydn et Mozart en pleine lumière.
F.L.



CLAVICENTER KENNERS KEUZE
Superieure bescheidenheid

Aan speklwaliteit alléén dankt een musicus haast zelden zijn roem :
Alfred Brendel is regelmatig op de televisie en heeft de publiciteitsmachine van een grote platenmaatschappij achter zich, Pogorelich werd beroemd doordat zijn niet winnen van een concours een schandaal veroorzaakte. Dominique Cornil heeft nooit geprobeerd zich een weg naar de roem te vechten, hoewel zij in 1975 het Koningin Elisabeth concours won. Toch is haar bescheidenheid misschien een van haar grootste verdiensten : haar Scott Joplin en Haydn vielen op door hun sprankelende en vooral natuurlijke eenvoud, en wanneer men haar Mozart eindelijk echt tot leven op een moderne vleugel, en dat Dominique Cornil het speelt lijkt bijzaak. Luister maar naar het zelden opgenomen KV 400, waarmee de plaat begint, en u vergeet direkt dat de muziekwereld u dit jaar bijna dood gooit met Mozart, want hier leeft u echt van op.